Σολζενίτσιν, Αλεξάντρ Ισάεβιτς

Ρώσος συγγραφέας (Κίσλοβοντσκ, Καύκασος 1918). Σπούδασε μαθηματικά και φυσική στο Πανεπιστήμιο του Ροστόβ και παρακολούθησε μαθήματα φιλολογίας με αλληλογραφία. Το 1939 μπαίνει στη σχολή πυροβολικού και μέχρι το 1945 μάχεται ως απλός στρατιώτης. Η λογοκρισία συλλαμβάνει γράμμα του που έστειλε σε κάποιο φίλο όπου καταφερόταν ενάντια στο σταλινικό καθεστώς και στη συνέχεια καταδικάζεται σε 8 χρόνια φυλάκιση. Το 1956 προσβάλλεται από καρκίνο και εγχειρίζεται σε νοσοκομείο του Καζακστάν. Στη συνέχεια διδάσκει στη μέση εκπαίδευση σε σχολείο του Ριάζαν. Το πρώτο του μυθιστόρημα Μια μέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς εκδίδεται το 1962 και δέχεται τα συγχαρητήρια του Κρούστσεφ που είχε αρχίσει να εφαρμόζει την αποσταλινοποίηση. Πρόκειται για μια αυστηρή κριτική των στρατοπέδων συγκέντρωσης της εποχής του Στάλιν και τα περισσότερα έργα του αναφέρονται στο ίδιο θέμα. Το 1965 η αστυνομία ανακαλύπτει διάφορα χειρόγραφά του, ανατρεπτικού περιεχομένου και ένα δράμα Το συμπόσιο των νικητών όπου πάλι αναφέρεται με δηκτικό τόνο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το καλύτερο έργο του θα θεωρηθεί Ο πρώτος κύκλος που αναφέρεται στη σοβιετική γραφειοκρατία, θα ακολουθήσουν Η έπαυλη των καρκινοπαθών (1968) και 14η Αυγούστου. Άλλα έργα του θα εκδοθούν στο εξωτερικό όπως Το αρχιπέλαγος Γκουλάκ που θα γίνει αιτία να του δοθεί το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1970. Το 1969 ο Σ. αποκλείεται από την ένωση σοβιετικών συγγραφέων και στη συνέχεια καταφεύγει στη Δύση, όπου συνεχίζει να γράφει πάνω σε θέματα που οραματίζονται έναν νεοπανσλαβισμό θρησκευτικού και τσαρικού χαρακτήρα.